Naar het einde van de wereld…..
We dachten al veel moois gezien te hebben de afgelopen weken, maar het beste moest nog komen! The Outback… wat onbeschrijfelijk mooi, indrukwekkend, uitgestrekt en anders dan we ooit gezien hebben.
We schrijven deze blog vanuit… Velp! Inmiddels alweer 3 dagen thuis en nog aan het na sudderen van ons avontuur. De jetlag hebben we inmiddels van ons afgeschud en dus is het tijd voor ons laatste blog.
Oodnadatta Track
Arjen heeft heteen-en-ander gelezen over de Oodnadatta Track. Hierdoor raken we enthousiast en willen we graag deze track gaan rijden. Onderweg spreken we locals die ons voor gek verklaren om met onze auto’s dat te gaan doen in de heetste periode van het jaar. ‘No airco? You will be grilled at the time you arrive in Alice Springs!’ De temperaturen kunnen stijgen tot boven de 45 graden. De track is een onverharde, bumpy weg tussen Marree in het zuiden en Marla in het noorden. De route is 620 km. lang en werd vroeger al door de oorspronkelijke Aboriginals gebruikt. Het doorkruist het droogste gebied van Zuid Australië. Wij rijden ongeveer de helft van de track, zo'n 300 km. Iedereen drukt ons op het hart om genoeg water mee te nemen, veel voorraad eten en brandstof en tussen 10u en 17u vooral niet teveel te doen. Met gezonde spanning in de benen.. uhm…banden gaan we op weg. En wat is het de moeite waard! 300 km. lang niets tegen komen en het gevoel hebben dat je naar het einde van de wereld tuft… om na een dag rijden uit te komen in Williams Creek, een soort oase middenin de Australische desert met 6 inwoners, een hotel, vier huizen, een camping en.. koud bier! Misschien wel het lekkerste, koudste biertje dat we de hele vakantie gedronken hebben.
Terplekke bedenken we dat dit avontuur misschien wel T-Shirt waardig is…. Zoiets als:
We drove the Ootnadatta track in a:
- 2 cilinder;
- 26 brake horse power;
- With a 25 litre petrol tank;
- In temperatures above 40 degrees;
- Without airconditioning.
And… we survived!
De eerste Outback-KM’s zitten er dan op, maar we hebben er nog aardig wat voor de boeg. Er is niets wat je kan vergelijken met wat we de komende dagen rijden en zien. De eindeloos uitgestrekte vlaktes, het rijden in het niets, de hitte, de dieren die soms in de buurt van de weg lopen, het rode zand wat zich door alle gaatjes en kiertjes de auto’s in dringt. We genieten enorm en komen tot de conclusie dat dit toch wel het mooiste deel is van onze reis.
Coober Pedy
Onderweg doen we Coober Pedy aan, Opaal-hoofdstad van de wereld en doordrenkt met een soort buitenaardse sfeer. Overal rondom dit stadje zien we zandbulten. Echt, zover je kan kijken: zandbulten. Het zijn bulten achtergebleven zand na het mijnen, en niemand die het opruimt. Het veroorzaakt een heel onwerkelijk landschap. Daartussen allemaal zelfgemaakt machines voor het mijnen, het noodlen en voor het maken van de ondergrondse huizen... Film als Star Wars en Mad Max zijn hier opgenomen, om maar even aan te geven hoe het met de flora op deze plek gesteld is.
De helft van dit dorp woont ondergronds. De temperaturen kunnen hier namelijk oplopen in de zomer tot een graad of 47. Maar het koelt ook weer af ‘s avonds naar een graad of 17 . Onder de grond is de temperatuur constant 22 graden en dus heelaangenaam in deze warme woestijn. Best slim dus om daar te gaan wonen. Ik moet er niet aan denken om met deze hitte in een tent te moeten slapen maar gelukkig is er zelfs een ondergrondse camping! Weer een ervaring rijker want dit had geen van ons al eens gedaan, kamperen ondergronds… We slapen heerlijk.
Wij rijden behoorlijk wat kilometers gravel-road in de Outback. Alice Springs is nog ver en we maken soms lange dagen. We houden welrekening met het weer, en doen‘s middags een uitgebreide siësta. Het wild-kamperen wat we in het zuiden van Australië deden, doen we hier niet meer. Er zijnminder geschikte plekken om te kamperen, het is alleen maar desert zover je kan kijken met zo hier en daar een klein dorpje. Campings worden echt gecreëerd doordat ze dan wat bomen plantenof ze bouweneen soort van afdakje waar je onder kan staan. En geloof mij; na een dag rijden met stof all-over-the-placehebben we echt zin in een douche en een stukje schaduw.
Uluru
Natuurlijk doen we debekende plek aan van Ayers Rock, Uluru genoemd door de Aboriginals. We zien hier de zon ondergaan en de rots van kleur veranderen. Heel bijzonder, wel jammer dat het hier ineens ook weer heel toeristisch is. En 2x zo duur als in de rest van de Outback.Snel weer verder dus wat ons betreft, maar niet voordat we ook nabij gelegen Kata Tjuta hebben gezien.
Kings Canyon en West MacDonnel
Kings Canyon NP en West MacDonnel Ranges zijn echter wat ons betreft de kersen op de taart!
Onderweg verandert het landschap van heel plat met rood zand, naar toch wat meer groen met heuvels. We komen in de buurt van Kings Canyon. Hier doen we een geweldig mooie wandeling met duizeling wekkende hoogtes en afgronden. Ja, we doen ook wel eens wat anders dan rijden-rijden-rijden! En wees gerust mensen bij het zien van de foto’s: wij zijn weer veilig thuis, hoor!
The Mereenie Loop Road die wij rijden richting Alice Springs vraagt weer wat meer driving skills. Met de nodige putholes en wasbordjes is dit een superleuke afwisseling na die enorme vlaktes van de woestijn. Het heeft een paar dagen geleden geregend, maar het water blijftmet deze temperaturennatuurlijk niet liggen. En dan opeens is er die enorme plas! Na woestijn, droogte en een hoop stof dan toch nog één grote plas watermet modder. Tsja, je raadt het al…. Daar moeten we toch wel een beetje doorheen. En nog een keer, en nog een keer, en nog een keer. Heel even zien we een glimp van 2 kleine jongetjes, Loek en Arjen. Hihihi wat een lol!
De laatste twee dagen spenderen we in West MacDonnel Ranges NP. We genieten van niks doen, zwemmen in de verkoelende gorges die permanente meertjes hebben, beetje muziek luisteren en een dikke, vette hamburger op het terras bij Glen Helen. Glen Helenklinkt als een foute Amerikaanse soap-actrice maar het is een adembenemend mooie gorge. Kijk maar naar de foto's.
Ook hebben we op deze manier tijd om alle indrukken en belevenissen te verwerken van de afgelopen weken.Jeetje, wat een gave roadtrip hebben we gemaakt! In Alice Springs hebben we nog een dagje de tijd om de 2CV’s weer helemaal fris-en-fruitig te wassen, alvorens we ze naar het opgegeven adres brengen.
We zijn ruim op tijd op Airport Alice Springs voor de laatste stunt van onze reis, de terugreis naar Velp. Na 15.000 kilometer, 1 taxi-busje, 3 vliegtuigen, 2 treinen (waarvan eentje overvol met stinkende feestgangers op Nieuwjaarsdag 07.30u tussen Amsterdam-Zuid en Utrecht-Centraal),1 Seat Leon en 1 Seat Ibizaop Arnhem Centraal, 1 monster-potje-Catan-tot-de-veertien in Perth, 7 vliegtuigmaaltijden (respectievelijk koud zowel als warm) en 29u zijn we enorm blij dat we zókunnen aanschuiven bij het ontbijt van Harm en Claudi. Geweldig!
Merry Christmas!
Vlak voor we de Outback intrekken nog snel een nieuw blog van ons! We zitten nu bij Rapid Bay, op een mooi schiereiland net onder Adelaide. Per toeval gisteravond een fantastische camping gevonden, direct aan het strand!
Japannnertjes
Net na ons vorige blog verblijven we een nachtje in Lorne aan het begin van de beroemde Great Ocean Road en slagen erin deze prachtige kustweg in een dag af te leggen. Uiteraard met de nodige
foto/koffie/broodje-tussenstops, waar we iedere keer weer dezelfde busjes Japanners tegen het lijf lopen… Deurtje open, Japannertjes eruit, foto’s schieten met hun veel-te-luxe spiegelreflex
camera’s, en hop, weer in de bus op weg naar de volgende spot. De Twaalf Apostelen en de London Bridge zijn prachtig en zeker de moeite waard, maar we vinden het ergens wel jammer dat het zo
toeristisch is geworden. Iedereen mag over dezelfde brug, bekijkt dezelfde rotsen vanuit dezelfde hoek. We waren zo graag zelf even het strand op gelopen… Gelukkig is er verder onderweg ook genoeg
te zien en we kijken onze ogen uit; de blauwe zee, de rotsen, enorme golven en mooie kronkelweggetjes. Ook dit deel van Australie is prachtig!
Wildlife
De afgelopen twee weken hebben we al veel wildlife voorbij zien komen; kangaroes, emoes en wombats in Wilsons Prom, possums, kaketoes en andere exotische vogels bij de Murray River en nu dan ook
eindelijk koala’s langs de Great Ocean Road! Wat een lieve beestjes… We schieten een klein kronkelweggetje in richting een beroemde vuurtoren en komen een groot aantal koala’s tegen, sloom hangend
in de eucalyptus bomen. Eentje zelfs zo laag dat we hem kunnen aaien (aaaw…) Ook staan we een paar km. verderop tussen de Japanners te kijken naar een heel leger papegaaien, zo tam dat ze bij
iedereen op het hoofd gaan zitten en uit je hand eten. Arjens hoofd blijkt een veilige spot – die boven alle Japannertjes uittorent - en menig vogel kiest dat als tussenstop voordat hij op zoek
gaat naar een nieuw handje voer. Een beetje toerist voelen wij ons wel hier…
Schatten onderweg
Na de Great Ocean Road vervolgen we onze weg richting Adelaide. We zijn van plan om in 1 dag 600 km af te leggen, maar onderweg komen we zomaar wat onverwachte schatten tegen waar we toch echt even
voor moeten stoppen. (OK, vooruit, misschien moeten we ook even sleutelen omdat de eend van Loek en Suus in eens helemaal niets meer doet…!) En af en toe geven we ons over aan impulsieve dingen
onderweg. Anders hadden we nooit dat leuke rommelmarktje gevonden. Of Old Tailem Town, een stadje dat het oude Australië laat zien; wat een bijzondere verzameling van huizen en spullen!
Kerst
Met de zon in je gezicht zou je zomaar vergeten dat het bijna kerst is. Gelukkig herinneren de kerstmannetjes, flikkerende lichtjes en rendieren die bij de Ozzies in de tuin staan ons er elke dag
aan. Heel bizar om in je korte broek de kerstfeer op te snuiven of de supermarkt uit te lopen met een 'Merry christmas to you, too!'. Ergens klopt er iets niet… We hopen dat het bij jullie lekker
sneeuwt!
De komende dagen gaan we eindelijk echt de Outback in; zoals het nu staat via Flinders Range, Coober Pedy, Uluru, Kings Canyon en Alice Springs. Tot de volgende blog! (En alvast hele fijne kerstdagen!)
P.S. We moeten nog een dingetje bekennen. Nog geen dag na onze lofzang op de gratis bushcampings hebben we een luxe-poes-dag gehouden. Koud bier, pizza, camping van alle gemakken voorzien, warme douche.. Af en toe heb je dat gewoon even nodig :)
P.P.S. Toon en Monique, bedankt voor de extra fotoruimte! We hebben nu meer dan genoeg voor de rest van de trip!
Veel liefs,
Arjen, Karin, Loek en Suus
Good day maties!
‘We kijken elke dag veertig keer op jullie blog, wanneer horen we nou iets van jullie?’ ‘Het is stil aan de ooveerrkkaant’ Zomaar een aantal reacties van het thuisfront de afgelopen weken. Hier zitten we dan, in de bibliotheek van Echuca, met een gezellig maar beetje vals Christmas-sing-a-long-bejaarden-koor naast ons. Hoog tijd voor een blog!
Delay
We beginnen onze reis al goed met een flinke delay op Schiphol, waardoor we onze transfer missen in Kuala Lumpur en zomaar een dagje Maleisie mee kunnen pakken. Helemaal niet erg! Een fijn bed in een gratis hotel, een rooftop swimmingpool, een biertje en een tropische regenbui en de dag vliegt voorbij. We blijven nog even in het thema, want ook onze tweede vlucht vanaf Kuala Lumpur airport is een paar uur vertraagd. De rest van de reis gaat gelukkig goed en we komen vrijdagochtend (5 december) al vroeg aan in Melbourne en kunnen meteen onze eendjes oppikken. Sightseeing in Melbourne is kort maar krachtig; de roadtrip kan beginnen!
Dat denken we…
First delay: koppeling nakijken, even de motor eruit…
Second delay: gaskabel geknapt, nieuwe erin
Third delay: ontstekingen afstellen omdat de motor begint te pingelen en stinken
Fourth delay: de eerste 60 km ofroad kost ons de hele middag, lekker in de 1e versnelling met 15 km per uur de berg op tuffen. Ach ja, laten we het een miscalculatie noemen :)
De eerste reisdag wordt een dagje sleutelen: de mannen onder het vet, de dames eromheen dartelend met koffie en broodjes. Maar dat hoort erbij als je voor een eendje kiest!
De eendjes doen het verder super en houden zich goed staande op de offroad weggetjes. We schommelen en schudden, gaan niet echt heel hard, maar door de vering kunnen de auto's elke hobbel en kuil aan. Omvallen kunnen ze niet, scheef hangen doen we des te meer. Ook krijgen we veel aandacht met onze bestickerde wagens. 'Look at your car! Look at your van! What an adventure, sensational! Good on you guys!' zijn termen die we de hele dag te horen krijgen. (en misschien af en toe ook 'You're crazy'...)
We komen er steeds meer achter hoe bijzonder het is dat we deze twee auto's mogen lenen. Peter, Thanks a lot, we are having a great time and will take good care of Hertebise en Viking Van!
Four seasons in one day
Four seasons in one day, beetje jammer dat niemand ons dat van te voren gezegd heeft… We komen er al snel achter dat Melbourne en omgeving vier seizoenen kan laten zien in een dag. ‘s Ochtends zon, ‘s middags regen, harde windstoten, we hebben het allemaal voorbij zien komen. Helaas hebben we hier met het inpakken geen rekening mee gehouden; het zou toch 30 graden moeten zijn? Sorry als we de op de foto’s van de eerste week de hele tijd hetzelfde aan hebben…
Veel regen en kou gehad op de weg van Melbourne naar Philip Island. Op het eiland trekken we 's avonds alle kleren aan die we hebben om klappertandend de pinguinparade te bekijken. Wat een leuke beestjes en zeker de moeite waard! En dan opeens een superzonnige dag aan de stranden van Wilsons Prom. In dit national park spotten we rond de tent en tijdens een avondwandeling de nodige wildlife. Tot slot heel veel regen in de Australische Alpen, met als climax op een gratis bushcamping in the middle of nowhere ‘s ochtends je tent uitwringen en erachter komen dat ook je slaapzak zeiknat is… We steken snel - met 10 km per uur over een bumpy grindweggetje, hihi - de Alpen over en komen dan in een oase van zon, droogte en prachtige rivieren, wilde paarden, crossing emoes en exotische vogels aan de Murray River. We genieten enorm van de off road routes door de bush en het kamperen op de bushcampings.
Bushcampings
Onderweg kopen we een campinggids die van onschatbare waarde blijkt; op de meest afgelegen plekken vinden we prachtige gratis campgrounds. We delen met jullie graag de ins en outs over kamperen zonder enige luxury; want bomen en rivier is waar je het mee moet doen op deze plekken.
- Douchen doe je in de rivier; gewoon met je shampootje onder je arm het water in
- Met je wcrolletje ga je op zoek naar de meest geschikte boom
- Je stookt een kampvuurtje (of laat dat de mannen doen, die ook af en toe even hun mannelijkheid willen tonen) om op te koken. En culinair dat we zijn!
- En ja, verder heb je eigenlijk niets nodig! Of nou ja, babysnoetendoekjes zijn goed voor alles
We zijn totaal in ons element; het zo heerlijk om wakker te worden tussen de krijsende kookaburra's, rondvliegende kaketoes, rondscharrelende wombats en possums, en een zonnetje boven de rivier. We love it!
Na de Murray River vervolgen we de komende dagen onze weg via de Great Ocean Road richting Adelaide, om over 2,5 week te eindigen in Alice Springs.
Stoffige groetjes!
Karin en Suus
En natuurlijk Arjen en Loek
Hallo daar!
Tijd om dit weblog weer nieuw leven in te blazen!
Al weer een heel aantal jaartjes geleden dat we hier voor het laatst een bericht achter lieten. In de tussentijd ook al weer veel verschillende dingen gedaan. Verhuisd naar de boot in De Steeg, nieuw werk, eigen bedrijfje weer op bouwen, en afgelopen jaar naar ons eigen huisje in Velp verhuisd.
Maar zeker ook leuke vakanties gevierd! China en Jamica waren top.
Maar nu stoffen we dit weblog af voor een avontuur in Australië, van 3 december t/m 1 januari!
We gaan niet zo lang dit keer, 4 weken. Maar we vinden het wel leuk om als we er aan toe komen iets te schrijven op dit weblog.
Dit keer gaan we niet met zijn tweetjes maar met zijn vieren! We zullen jullie even voorstellen aan onze 'partners in crime': de familie Bos-Brand.
Met onze lieve vriendjes Loek en Suzanne gaan we dit keer het avontuur aan in Australië. We gaan een heuse roadtrip maken met twee oude eendjes. Een paar maanden geleden leerden we Peter kennen en hij vertrouwt ons twee van zijn trouwe, uitgeruste rallyeenden toe. We gaan ze voor hem van A (Melbourne) naar B (Alice Springs) brengen. Vandaar dat we voor ons doen beter voorbereid dan ooit op pad gaan.
De afgelopen maanden hebben we het 4x4 routeboek stuk gelezen, de Lonely Planet doorgespit en op een enorme kaart van Australië een soort van route uitgestippeld. Veel gezellige avondjes en voorpret dus!
Onze tocht begint in het Zuiden van Australië in de plaats Melbourne. Via de Australische Alpen leidt de route langs de Murray River en een aantal National Parks naar het hart van het continent waar de plaats Alice Springs ligt. Met de nodige camping gear, gereedschap en twee privé monteurs aan boord moet het vast helemaal goed komen!
Heb je geen zin in onze avonturen en ben je nog lid door onze vorige reizen, dan kun je je gewoon even afmelden. Anders veel leesplezier!
Groetjes,
Arjen, Karin, Loek en Suus
Thuis
We zijn al weer een paar weken thuis.
Het was heerlijk om op Schiphol door familie en vrienden te worden opgewacht. Fijn om iedereen te zien, met ze te praten en te knuffelen!
Ook al hadden wij vertraging er stond een fijne groep mensen op ons te wachten op Schiphol. En het surprise “Ik hou van Holland feestje” die zelfde middag was helemaal top!
Wel hadden we allebei nog niet helemaal het gevoel echt geland te zijn maar toch enorm kunnen genieten.
Tja en dan ben je thuis. Wordt je welkom geheten bij je schoonouders in je nieuwe thuis.
Mag je je backpack uitpakken om vervolgens niet na een paar dagen weer in te pakken. Die backpack inpakken dat ga ik niet missen. Maar op een of andere manier is het toch zo gewoon geworden en hoort het er bij.
Best een beetje een gek spannend gevoel hoor hebben we. De laatste maand hebben het er veel samen over gehad.
Terug naar Nederland. We hebben iedereen gemist maar ook enorm genoten van vrijheid en avontuur. In sommige dingen zijn wij veranderd. Klopt dit nog met thuis? Wat moeten we dan thuis gaan doen? Is dit dan echt het einde van het avontuur?
We gaan naar huis voor de bruiloft van mijn broer. Dus het is zeker wel leuk om naar huis te gaan. We zijn ook wel een soort van verzadigd met indrukken, nieuwe slaap plek, vreemd eten en op je hoede zijn. Maar reizen is ook verslavend, het geeft een enorm gevoel van vrijheid en rijkdom. Er is zoveel te zien, te beleven en te verwonderen. Ik geloof dat ik hier nooit genoeg van ga krijgen. Voor altijd besmet met het reisvirus!
Een soort van onduidelijk gevoel komt soms boven drijven. Wat doe ik hier? Een soort heimwee naar avontuur, niet weten wat je die dag gaat doen, je tijd zelf indelen, leven met de klok mee. Er wordt wel gezegd dat het lastig kan zijn om na zo lang reizen de draad weer op te pakken. Voor mij (Karin) zelf klopt dit wel. Tis niet meteen duidelijk voor mij wat of hoe nu verder. Maar we pakken de draad langzaam weer op en kijken wel waar ons dat zal brengen.
We hebben prachtige herinneringen gemaakt het afgelopen jaar! Wat was het enorm gaaf!! Zo veel gezien en gedaan! Echt niet te bevatten eigenlijk hoe gaaf. Het is echt aan te raden om vooral te gaan en je boeltje op te zeggen als je ook maar enigszins zou denken dat je het wel wat lijkt.
Travel
Expolre / Embrace / Learn / Live
Liefs Arjen & Karin
De laatste loodjes wegen het zwaarst ;)
We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal.............
We dachten, laten we het nou een beetje in stijl afsluiten met nog een paar daagjes zon, zee, strand, hotel met zwembad en cocktails. In de geest van "de laatste loodjes wegen het zwaarst". Hadden we vorige week nog best zin om naar huis te gaan, verdwijnt dat gevoel in eens weer hier in deze omgeving haha!
Tot snel!