Hé hallo lieve dagboek-volgers! Hier weer eens een berichtje vanuit regenachtig Guatemala. Regenseizoen in Guatemala betekent: nooit zonder paraplu naar de stad (het weer kan binnen 10 min. omslaan), een droger kennen ze hier niet dus je was drogen aan het lijntje duurt gemiddeld drie dagen, straten die zo af-en-toe veranderen in rivieren, en overal handoekjes in huis omdat het geheel toch niet volledig waterdicht blijkt te zijn......!

Maar we klagen niet, het leven is hier super. Sinds twee-en-een-halve week passen we op het huisje van Gerson (Guatemalteek) en Tessa (uut Brummen city). Tessa is de oprichtster van de stichting waarvoor we vrijwilligerswerk doen, en ze is met Gerson drie weekjes op vakantie in Nederland. Of wij op hun huisje (enPC met internet, wasmachine, TV met afstandbediening, eigen keuken, beamer met scherm en 600 films) wilden passen. Tuurlijk, graag, lijkt ons leuk!

'Oja, en we hebben ook 7 hondjes..............'

Naast alle luxe zijn we dus ook zo af en toe aan het poepscheppen, heitje voor karweitje zullen we maar zeggen. Geen punt , na drie maand backpacken genieten we nu zelfs van alle dagelijkse dingen. Boodschappen doen op de markt, afwassen, de honden in bad en ik had zelfs zin om de 4x4 van Gerson en Tessa te soppen. Deed mijn autohart goed! (Kun je nagaan hoe het daarmee gesteld is......)

Voordat we voor 3 weken ons huisje-boompje-beestje leven hebben opgepakt, zijn we nog een weekendje weg geweest naar Lago de Atitlán. Het mini-busje was volgens Guatemalteekse normen keurig op tijd, en na vijf kwartier vertraging gingen we eindelijk op weg. En wat is vijf kwartier op een jaar? Lago de Atitlán was betoverend mooi, een kratermeer op 1500 mtr. hoogte omringt door 12 vulkanen. We logeerden in een cabaña vlakbij het dorpje San Pedro, met vanaf onze veranda uitzicht op het meer. Prachtig! In San Pedro zijn behoorlijk wat gringo´s (Westerse toeristen) blijven hangen, met als positieve bijkomstigheid een behoorlijk culinair aanbod. Nick´s Place maakt lekkere pizza´s, ons gemiddelde ontbijt bestond uit Pancake con chocolate y bananas en bij Shanti Shanti hebben we genoten van Couscous en Broodje Falafal (en een potje rumikub!). En het kost allemaal geen drol. Het hete bad in onze cabaña op maandagochtend was een andere highlight van het weekend.

De PABO gaat aan ons geen nieuwe klanten krijgen als we terug zijn in Nederland, zoveel is wel duidelijk na vijf weekjes lesgeven! Het is heel leuk met de kids bezig te zijn, maar leraar zijn is toch óók een vak zijn we achter gekomen. Respect voor juf Marieke, bij ons ontbreekt het eindeloze geduld. Even voor jullie beeldvorming, met één klasje zijn we inmiddels vijf weken bezig met het uitleggen van de klok in het Engels.

De conversatie gaat ongeveer als volgt.

• Karin: 'José, what time is it?'
• José: '...............'
• Karin: '¿José, tu comprendes mi pregunta? ¿Qué hora es?'
• José: ¨Euhmmm, is it three past half.¨

Ok, bijna goed José. Volgende week proberen we het gewoon nog een keer........... Gelukkig is ons Spaans op ongeveer hetzelfde niveau als de kids, dus we klikken goed met elkaar.

Nog een paar dagen in het huisje van Tessa en dan zit onze tijd als vrijwilligeleraren eral weer op! Niet getreurd, we zijn al weer volop met nieuwe plannen bezig voor de verdere reis. We hebben erg veel zin om weer verder te trekken. Volgend weekend gaan we waarschijnlijk een dike vette 4x4 huren metandere vrijwilliger Rocco. Lekker een stukkie sturen door de omgeving, en de markt van Chichicastenango (de grootste in zijn soort)bezoeken.

Adios!

Arjen y Karin