Ons laatste avondje alweer in Nicaragua, we zitten in San Juan del Sur. We besluiten om er iets bijzonders van te maken. Een avondje / nachtje strand. Nou geen romatiek en spannende details, of fijne aanzoeken, maar we gaan schildpadden spotten!

We boeken die middag een gids met een mooie jeep samen met onze nieuwe vrienden Ben & Emma uit Londen. Om 19 uur vertekken we richting strand. Hier moeten we wel een dik uur voor rijden over onverharde weg, met hier en daar een rivier waar we fijn door heen moeten met de mooie 4x4. Super veel gaten en hobbels later, komen we bij het strand waar de schildpadden nestelen. De gids moet ons even aanmelden en rood plastic halen voor onze zaklampen. We mogen geen gewoon licht gebruiken maar moeten er rood plastic voor houden, dan lijkt het op infra rood. Hier hebben de schildpadden dan geen last van en storen wij ze dus niet, maar kunnen we ze wel zien. We zijn de enige toeristen op het strand, heerlijk dat laagseizoen. Het heeft ons al vaak voordelen opgeleverd. Het strand wordt bewaakt door militairen, dit is nodig zodat de schildpadden rustig eieren kunnen leggen en de lokale bevolking ze niet komt stelen of wat dan ook. We gaan kijken bij een groep nesten die uit zouden moeten komen. Spannend....

Wauw wat gaaf, we zien gewoon mini-schildpadjes uit het zand naar boven kruipen. En niet 3 ofzo, maar echt het hele strand zit vol!! We moeten samen met 1 zaklampje echt heel voorzichtig lopen, ze komen overal uit de grond. Ze komen 1 voor 1 uit het nest en gaan dan in een lange rij richting strand. Door de stand van de maan weten ze waar het water is, das nog 'es slim nadenken he!?! Rijen lang kruipen ze over het strand, sommige zijn best snel en anderen hebben zo geworsteld om boven te komen dat ze eerst ff bij moeten komen. Nadat we een ranger zien die de schildpadjes helpt uit het nest te kruipen, en ze in de goede richting zet, helpen wij ook zo hier en daar een kleintje uit het nest te komen en in de goede richting.

Dan spot ik een gehandicapt schilpadje! Zo zielig, hij hangt in een gaatje van een krab, en kan niet verder. Ik haal hem er uit maar waarschijnlijk zat hij al zo lang vast, hij is uitgeput. Ook zijn rechter voorpot / vin staat er niet recht aan en hangt een beetje, misschien gebroken? Nou ja, we geven haar een naam en brengen haar een paar meter voor het water. We denken dat het goed is voor haar ego en zelfdunk als ze ook nog zelf een paar meter aflegt. Ze neemt haar tijd met 1 poot minder en doet er echt een eeuwigheid over, maar wij hebben de tijd en moedigen haar aan. Haar rechter voorpoot was gehandicapt, maar linksvoor is goed ontwikkeld. Ze blijft dus een beetje rondjes linksomlopen! Uiteindelijk haalt kleine Elizabeth het en met de 2e grote golf is ze dan toch vertrokken. (De eerst golf stuurde haar weer 2 meter terug het strand op...) We zwaaien haar vaarwel en good luck little Elizabeth!!! Hopelijk haalt ze het met 1 gehandicapte poot.....

Onze gids heeft alle tijd en we gaan met ons 5en op het strand zitten wachten op een grote schildpad die eieren gaat leggen. De tour zou tot 23 uur duren maar we blijven tot half 1 dan zien we een enorme schildpad!! Wauw, echt mega groot. Ze is eieren aan 't leggen in een gat dat ze net zelf heeft gemaakt. Een schildpad legt binnen een uur 100 tot 150 eieren. Uiteindelijk overlevener 1 á 2 hun baby-tijd en worden groot en sterk! Das niet veel he. Als ze klaar is maakt ze het nest dicht en gaat ze weer richting zee. Heel bijzonder dat we dit hebben gezien. En dat we ook maar met 5 mensen en 2 militairen dit konden zien is helemaal super, lekker privé en intiem samen met de schildpad.

De keerzijde zien we ook. De militairen zijn lokale mensen. Het is dus zo dat vroeger de schildpadden eieren gegeten werden als lekkernij. Één van de soldaten loopt weg met 6 eieren, hij doet dit heel sneaky..... Ik ziet het toch en loop er een beetje achter aan. Ze maken de eieren schoon in het zee water en eten ze op!!! Whaaa echt niet normaal!! Is die schildpad net super druk mee geweest en ze waren nog warm. En die militairen zijn er om te bewaken en en zorgen dat dit dus niet gebeurt!!! Maar hun hebben ook dikke geweren om hun nek en ik zeg toch maar niks tegen ze. Wel gaan we naar een ranger op het strand om dit te melden. In mijn beste Spaans leg ik het uit. De man is verbaasd en ook boos. Hij gaat het melden en met de jongens praten.... Meer kunnen wij niet doen. We hebben een prachtige avond / nacht gehad. We verlaten het strand, nog steeds moeten we onze weg vinden tussen honderden kleintjes die uit het ei komen. Terug in de auto zijn we allemaal er helemaal stil van. Het enige wat we zeggen is: Wauw amazing!

Liefs Arjen en Karin