Ik heb net gelezen dat Karin schijnbaar verliefd wordt op leuke steden en BBQ´s, maar gelukkig heeft Argentinie ook genoeg in petto voor stoere mannen die van een potje sturen houden! Via andere weblogs en ons reishandboekje komen we op het idee om een auto te huren voor een paar dagen, om de omgeving van Saltain Noord-Argentinie te verkennen. Het autootje is snel geregeld, de verhuurbedrijven zitten met bosjes naast elkaar in de stad. Goed voor onze onderhandelingspositie, we krijgen uiteindelijk vijf dagen een auto, en hoeven slechtsvier dagen tebetalen! (Maar goed, dan ishetwel een soort budget-VW zonder stuurbekrachting, airbags en airco....) En waren we al niet verliefd op Argentinie, dan zijn we het nu wel na deze vijf dagen!

Het gebiedrondom Salta is bergachtig terrein met meer ongeasfalteerd, dan geasfalteerdwegdek. Het meest komen we gravelroads tegen, prima te rijden, ook met onze budget-VW. We stippelen een leuke route uit met flink veel bergpassen, natuurparkenen ook een paar leuke andere bezienswaardigheden. Uiteindelijk rijden we meer dan 1.250 km!

De eerste dag vertrekken we richting het oosten, via de Cuesta del Obispo en het Parque Nacional Los Cardones, richting eindbestemming Molinos. Het begin van de dag is erg mistig en we hopen dat het nog een beetje opentrekt. Zo gauw we de pas over zijn, komen we op een hoogvlakte terecht waar de luchten strakblauw zijn! Wauw, dit is gaaf! Via een nationaal park met allemaal cactussen rijden we naar Colomé, waar we een wijntour en proeverij hebben besproken. Het is flink gasgeven om de afgesproken tijd te halen, ik had me een beetje vergist in de reistijd. (Wat overigens meer komt door het enorme aantal foto-momenten onderweg dan door de stuurmanskunsten van ondergetekende. Pffff,schiet soms niet ophoor om met een fotograaf onderweg te zijn!) De wijngaard en -boerderij is prachtig en indrukwekkend, het schijnt de hoogste wijngaard ter wereld te zijn. We slapen in een familie-hotelletje in Molinos, lekker kneuterig en goedkoop.

De volgende dag rijden we richting zuidelijk gelegen Cafayate, ook weer bekend om zijn wijn. We doen nog een wijntoertje (dit keer in het Engels, dus je kunt ons nu álles vragen over het proces!) en scheuren daarna gauw weer verder. Via de Quebrada de las Conchas richting het noorden. Deze vallei is een soort zusje van de Grand Canyon, allemaal gigantische rotsformaties vanrode steen. Het is weeradembenemend.....Webedenken om in Salta te slapen, maar zieneven het hoogseizoen over het hoofdi.c.m. onze late aankomsttijd. AlleArgentijnen hebben nl.ook vakantie en deze regio is een topattractie.We begonnen onze zoektocht naar een slaapplekkierond 19u en eindigden ´em ruimschoots na 21u in een hotel ver boven ons budget! Beetje jammer!Misschien morgen toch iets eerder gaan zoeken?

Dag 3 rijden we naar San Antonio de los Cobres, weereen fantastische rit en een fantastische omgeving. Kiek de ploaties moareens noa.(Is dit een beetje stoer Vjens, JW?) We rijden de route die je ook pertrein kan doen, van zo´n beetje 1100 mtr. naar 4200 mtr. hoogte. Indrukwekkend stukje bouwtechniek, zeker als je je bedenkt dat de rails bijna honderd jaar geleden is aangelegd. Nu denderd er één keer per week een goederentrein overheen, en in bepaalde tijd van het jaartwee keer per week een toeristentrein.Deze dag echter geen trein te bekennen.Na het debacle van gisteren vinden we dit keer in 1x een slaapplekkie, ook wel lekker! We eten friet met salade, voor wie meeturft.

Dachten dat we al een behoorlijke Dakar-ervaring tehebben opgesnoven de laatste drie dagen met al die gravelroads,een nacht flinke regen veranderd dit idee. Dag 4 wordt een soort van modder-&-blubber-overlevings-tocht. Ongeveer vijftien minuten na vertrek zitten we alvoor de eerste keer vast op een heuveltje,geheel en al te wijten aan een stuurfoutje van ondergetekende.Op het moment dat ik dacht 'hmmm, dat haal ik wel geloof ik....' zitten we muurvast!Met wat graafwerk,een paar grote enplatte stenen onder de banden, Karina volgas achter het stuur enAdriaan volgas sjorrenden trekkend aan de budget-VWkomen we weer los en kunnen we verder. Maar de weg wordt steeds slechter en modderiger. Hier heb je eigenlijk een 4x4 voor nodig......! We komen twee Zwitserse meiden (ook in eenzelfde budget-VW)tegen die gisteravondvast zijn komen te zitten een eindje verderop,maar die het nog een keer gaan proberen. Omdraaien betekent namelijk 250 km. door dezelfde vallei als gisterenweer terug naar Salta, ook niet echt grappig. Diverse keren stappen we eerst uit de auto, om de diepte van plassen te beoordelen, alvorens er volgas met 80 km/u doorheen te scheuren. Of we zoeken een alternatieve route via de berm. Ik gebruik zelfs botten van een gestorven lama om de modderweg hier en daar een beetje te verstevigen. Wonder-boven-wonder halen we uiteindelijk na een paar uur de asfaltweg, zonder lekke banden, omrollende auto´sof vastzittende budget-VW´s......

We bereiken een enorme zoutvlakte op 3.000 mtr. hoogte, de Salinas Grande. Door de regen staat ie helaas onder een laagje water maar desondanks een indrukwekkend landschap. Hier en daar zie je wat activiteit van de zoutwinning, ik denk dat je meer activiteit zult zienwanneer het zooitje (zoutje)niet onder water staat.

Dag 5 is easy, denken we. We kachelen via comfortabel asfalt terug naar Salta. Toen we de huurauto ontvingen zat er nauwelijks brandstof in (het lampje brandde al), en gierig als ik ben had ik meuiteraard voorgenomen om de wagen minstens met het lampje aan weer in te leveren. Met nog vijftig km. te gaan sprong het lampje inderdaad aan, en ik prees me al een voortreffelijk rekenwonder. Blijkt ineenshet laatste stuk van de route ook weer over een bergpas te gaan!! Verbruik schiet omhoog en erger nog, door de hellingspercentages schiet de brandstofmeter omlaag! Gaan we dit halen? Geen dorp, tankstation of medeweggebruiker te vinden in de wijde omgeving natuurlijk.... Met klamme handjes, zweet in de bilnaad en knikkende knieen halen we gelukkig de eindstreep maar veel had het niet gescheeld!

De budget-VW zit van onder tot boven onder de modder, dus een wasbeurtje voor inlevering leek ons geen slecht idee. Je moet ze niet wijzer maken dan ze zijn natuurlijk, die zeurders van de verhuur. Maar petje af voor de wagen, hij heeft het goed volgehouden!

Onderweg bedenken we een leuk, nieuw reisplan..... (de hoeveelste?) Hoe té gek zou het zijn om hier rond te scheuren in een Eend! Als we thuiskomenprepareren we de groene Eend tot rally-Eend (die staat toch met opgeblazen motor ergens in een schuur in Vjenne te wachten op een beetje liefde en aandacht, waarvoor dank Rik P. haha!) en we zetten´em op de boot richting Buenos Aires. Zorgen dat je twee of drie maand vrij krijgt van de baas en vervolgens fantastisch Patagonie, Chili en Argentinie uitchecken. Beetje kamperen hier-en-daar, wijngaarden afrijden en zo af en toe een rally-etappe afwerken. Zin om mee te gaan? De inschrijving is geopend......

(Trouwens, het vertrek staat gepland ergens medio 2025 want bruin kan het voorlopignog niet trekken....)

Wij stappen zo in de nachtbus richting de grens met Bolivia, jullie allemaal bedankt voor de leuke reacties en doe ´et kalm aan daar in NL. Doen wij hier ook.

Greetz vanuit zweterig Salta.

Arjen en Karin

P.S. Nog niet uitgegeken? Kijk op www.flickr.com/photos/karinvandoorn voor meer foto´s van Argentinie.........