8:30u vertrek vanaf ons hostel. Zoals we al vaker tijdens deze reis hebben gemerkt, komt niemand op tijd en is het helemaal niet gek als je een half uur of soms zelfs een uur later vertrekt. Niemand die zich dan druk maakt van de locals. Dit keer hebben we geluk en zijn we allemaal optijd klaar. Alleen onze kokkin moet op 't allerlaast nog ff een dozijn eieren in de klep er bij proppen. Weten we gelijk wat we de komende dagen eten: ei.

We hebben gisteravond al kennis gemaakt met onze mede Salar Tour reizigers. Michael en Serena, een leuk setje. De een uit Oostenrijken de ander uit Singapore. We vertrekken dus redelijk op tijd en we hebben er allemaal zin in! Onze driver Henry en onze kokkin Modesta, 2 echte Bolivianen met bolhoed en vlechten helemaal compleet en de 4x4 zit vol. In de auto staat de lokale muziek opvolume-standje voluit en voorin wordt er meegezongen. Ons lukt dit nog niet maar na 4 dagen kennen wij toch ook een heel aantal Boliviaanse hits, Somos Bolivianos... lalala mi corazon.... en zo verder jullie snappen het wel.

We hebben 3 dagen autorijden voor de boeg.We rijden het dorp uit en het is gelijk mooi. Eerst langs de vuilnis (zie vorige verhaal) en dan links af bij die enorme berg. De wegen zijn hier voor mijn gevoel niet altijd duidelijk, het zijn sowieso allemaal onverharde wegen. En ik zie niet altijd de richting waar in die gaat, het is soms zo breed en wijds en met niet meer zichtbare sporen van de voorgaande 4x4. Maar gelukktig weet Henry wel de weg, denken we.....

In de middag lunchen we in de middle of nowhere. Zowaar een heerlijke luch, al voorbereid vanochtend hééééél vroeg door Modesta in een prachtig landschap waar ineens een groep schapen ons voorbij komt lopen. Onderweg komen we meerdere andere 4x4 Salar Tours tegen. Met 1 auto hebben we wat contact. Hierin zitten John en Penelope, en Matt en Anna. Leuke luitjes. Bij verschillendestops komen we ze tegen, óf omdat we lunchen, óf omdat hun auto het niet meer doet,óf omdat zevast zitten..... haha, wij noemen hun de 'adventure car' wanthij neemt overal net de verkeerde route of het modderigste pad. Ik vraagaanHenry waarom de auto niet achter ons aan reed inplaats van in dat gat te rijden en vast te zitten? Zegt Henry zo iets van¨ach, hij weet niet beter, doet tie altijd..¨ Jaja. Gelukkig hebben wij Henry, nou ja gelukkig.... hij is desloomste, voorzichtigste en het zachts gekookte eitje van alle Salar Tour drivers. Hé,maar'veiligheid voorop!' zeggen wedan maar als de rest ons voorbij scheurt!

We rijden dieeerste dag 12 uur!! Pfff, dat was wel eenlange rit zeg. We rijden onder andere door de Quebrada van Palala,door erosie gevormde rotsformaties.Gelukkig mochten we overal stoppen waar we wilden voor foto´s ofbaño naturales.Serena en ik hebben zelfs in eensoort van stenen lama-afrasteringvan de lama´s geplast!! Hihi. Zullen ze niet helemaal snappen die niet-lama-luchtals die beesten 's avond in hunhok komen, hihi.Die kwamen we overgens regelmatig tegen onderweg net zo als hoge sneeuwtoppen, vacuña's, geiten, schapen, adembenemende landschappen en helekleine dorpjes met 4 huizen en tig lama's.Het was echt prachtig. 's Avonds eten we een heerlijk avondeten met groetesoep, aardappels, groentes, rijst en natuurlijk eieren. Heerlijk en dat allemaal klaargemaakt op 1 vuurtje door Modesta. We spelen nog een paar potjes Kaka Hedi tot we stijf staan van de kou! We kruipen onder onze 6 wollen dekkens, met z'n tweeen in een 1-persoonsbed want ik kreeg het zelf met iso-legging en lange mouwen niet warm.

De volgende ochtend zit het ijs op de ramen. Op deze hoogvlaktes kan het 's nachts behoorlijk vriezen. Het kan wel tot -25 worden in de winter. Gelukkig is het nu hier zomer en wordt het misshien alleen maar -15.....

Dag 2 is wederom betoverend. We rijden weer door prachtige landschappen en komen aan bij Laguna Verde. Een groot meer dat van kleur veranderd. Dit komt door de combinatie van de zon en de hoge gehaltes van arsenicum en magnesium in het water. Echt supermooi. We zijn getuige van deze prachtige betoveriing. Alle andere tour 4x4's rijden al weer weg maar onze gids zegt dat het de moeite waart is om nog even te blijven. En dan ja hoor, ver achterin komt de hel blauwe kleur! Arjen wil mij eerst niet geloven. Ik enthousiast! Ik ziet blauw bewegen!!! Ach nee, dat kan niet joh.... Nou mooi wel dus. 20 minuten later is het helemaal aqua blauw. Super gaaf om dat langzaam te zien gebeuren.

Volgende stop zijn de warmwater geizersop 5.000 meter hoogte. Hier zwemmen we in het superwarme water van 33 graden en hebben wederom een heerlijke lunch. Wel moet je je dan afdrogen in de vreselijke kou!! Pfff uit het water is geen pretje. Kun je wel snappen dat deze kouw-kleum daar even moeite mee had. Neee ik wil niet uit het water!!!! Zag me al weer helemaal voor zoals ik vroeger niet uit bad wou. We zien verder nog hele mooie hoge vulkanen. Bijvoorbeeld de Licanabur van 5.868 meter die de grens aan geeft tussen Chilli en Bolivia.´s Avonds na het eten en heel wat potjes Kaka Hedien warme thee, vallen we voldaan in slaap onder onze 5 wollen dekens met onze iso-kleding. Jeeuh, hadden we die toch ook niet voor niks al een half jaar in de tas.

Dag 3 is de dag van de flamingo´s. Er leven er in dit gebied (National Reserve Eduardo Avaroa) 3 soorten.De Chileense-, de Andes- en de James-flamingos. Ik weet niet wie welke welke is, ligt aan de snavel en de grootte, maar we zien er héééééél veel. Het is mijn allernieuwste, favorietste dier ooit! (Gisteren was dat nog de lama.......)Zouden ze het in nederland ook goed doen in de achtertuin?? Samen met een paar lama's, lijkt mij wel gezellig! Laguna Colarado ziet helemaal dieprood van kleur, heel bijzonder. Dit rode komt door de chloorbacterien in het water. Jaja, dat zeggen ze dan of lezen we later op Wikipedia. Maakt mij niet uit wie of wat het veroorzaakt, houden zo, wanthet ziet er prachtig uit met de roze flamingo's!

Verder rijden we ook nog door het gebied Sol de Mañana Geysers. Dit is een gebied met allemaal vulkaanische modderpoelen. Op het moment dat wij er rond lopen begint het net te regenen, wauw weer een magisch moment. Doordat de regen op de hete aarde valt, en in de hete modderpoelen (90 graden),komt er heel veel stoom! Er hangt een vage mist om het gebied. ´s Avonds slapen we vlakbij de zoutvlakte in een zouthotel. Het is helemaal gebouwd van zoutblokken. Alles van het in- en exterieur isvan zout. Heel genig. En wat grappig is, zout issoleerd, dus als de deur dicht gaat hoor je niks meer van buiten en het is niet zo koud. ´s Avonds eten we heerlijke lasagne. Ik weet op dat moment alleen nog niet dat me dit weer diaree opleverdmet 2 dagen buikkrampen en wc bezoek.

Dag 4: de dag van de zoutvlakte! En dan na 4 dagen genieten vanmooie landschappen, gezellig cocabladeren sabbelen met Henry en Modesta, lachen met Serena en Michael en buikpijn van de uien, rijden we eindelijk de zoutvlaktes op! Wacht, moet eerst ff achter dit bultje zout zitten.... ja reizigersziekte nummer 1: diarree. Maar het mag de pret niet drukken(drukken is niet nodig....)
De zoutvlaktes hebben een oppervlakte van 11.000 vierkante kilometer. Het zijn de opeen na grootste van de wereld. Het strekt zicht uit zover je kan kijken. Hopelijk weet Henry de weg want je raakt hier heel je gevoel van richting en orientatie kwijt. Hij rijd wel heeel voorzichtig en langzaam, hmm.... De zoutvlaktes bestaan uit 11 aparte lagen met een dikte tussen de 2 tot 20 meter. Het is het grooste reservaat van mineralen zoalslithium, magnesium, potassium, stikstof, fosfor en borax ter wereld. Als Bolivia wat slimmer was geweest zouden ze er zelf ook wat meer aan verdienen. Maar helaas. En als ze niet oppassen wordt het strakt door anderen landen (US) overgenomen en misschien is er dan over een paar jaar niks over van deze prachtige natuurreservaten. In de maand november wordt er bijvoorbeeld gebroed door de flamingo's. Als andere landen het delven van zout grootser aan gaan pakken dannu, waar moeten die flamingo's dan heen??

We lunchen aan de rand van de zoutvlakte. Hier kom ik er wederom achter dat baños naturales heel populair is. Ik loop wat rond met mijn camera, moet zef ook ff achter een bult zout neerhurken. Loopt daar een Boliviaanse vrouw die gewoon neerhurkt en tegen ons begint te praten. Wat nou, achter een struik of bult zout? Gewoon waar je zin aan hebt midden op straat....! Na de luch moet ik nog 2 keer toegeven aan hevige buikkrampen en wc bezoek.Wederombaño naturales want de wc die ze hebben is niet om over naar huis te schrijven.Heerlijk dat reizen....

We eindigen in Uyuni op het treinenkerkhof. Misschien is het ooit een aantal jaren geleden prachtig geweest, al die afgedankte wagons maar nu ligt er zoveel afval!! Das toch wel een terugkomend iets op reis. Afval. Ze weten gewoon niet wat ze er mee moeten. Maar prullebakken en een ophaaldienst is toch niet zo moeilijk?? Het afval verzamelen op 1 plek dat lukt sommige dorpen dan nog nét maar de verwerking..... Dit vindt ik soms wel lastig. Je gaat bijvoorbeeld op jungle tour in Suriname, 3 uurop eenboot van de bewoonde wereld. Maar wat doen ze met het afval dat je daar achterlaat?? Ja, precies. Dat wordt dus een eindje verder op in de jungle gegooit. Jammer. Maar wat moet je dan, niet op jungle tocht gaan? Soms wel lastig hoor.

Maar wij nenem afscheid van onze nieuwe vrienden van de Salar tour. We beloven plechtig bij Serena in Singapore langs te komen..... Was weer een super belevenis! Op naar het volgende avontuur, Potosi!

Pffff 't is wel een lang verhaal geworden zeg, sorry hoor!! Maar zo ben ik straksthuis niet een jaar lang verhalen aan 't vertellen als we der weer zijn! ;)