Almost 11 months on the road......
31 mrt. 2011
🇪🇨
vanuit Ecuador
en we willen eingelijk nog niet naar huis!
11 maanden geleden verlieten we Nederland, om de wereld
te zien én voor een flink portie avontuur.We gingen op pad zonder retourticket. Een zak met geld gespaard en een ongelooflijke vrijheid tegemoed.Geen werk, geen rompslomp, geen huis dat
schoongemaakt moet worden; heerlijk lekker doen waar we zin in hadden! Dat betekend dan ook geen regelmaat en geen ritme. Vreemd, maar hier moesten we eerst aan wennen.
De afgelopen 11 maanden hebben we door 15 landen gereisd
en ongeloofelijk veel gezien, meegemaakt, geleerd, ondekt, overwogen, ondervonden, keuzes gemaakt, gehuild maar ook zeker heel veel gelachen en van elkaar genoten.Daarom speciaal voor jullie, onze
trouwe volgers, een blog dit keer over hoe en wat backpackend 11 maand zien te overleven. Hoe we zijn veranderd en wat we hebben geleerd. Lees en huiver..... (grapje)
1) Geduld is een schoone zaak
Gelijk in Mexico ondervonden we al dat wij Nederlanders
niet altijd even goed zijn in geduld hebben. Late bussen, of ze gaan helemaal niet, afspraken die niet op tijd komen, een tour die je boekt en niet is wat je verteld wordt, smerige hostels die wel
de hoofdprijs durfen te vragen, mensen in de winkel die drukker zijn met wat dan ook behalve met jou terwijl je wilt afrekenen. Wij hebben even een paar dagen de tijd nodig gehad om hier in mee te
gaan maar het is gelukt en het is eigenlijk wel fijn. Komt de bus niet vandaag, dan gaan we morgen! En het kan soms situaties opleveren die leuk zijn. Zoals een leuk gesprek met een local, of dat
je nog net ff ziet dat er kweetniet hoeveel kuikens ook mee moeten met die ene bus die al te laat was. We kunnen dan ook beter dan ooit in het Spaans tot 10 tellen. O ja, en mensen, wij komen
tegenwoordig nergens meer op tijd.
2) Durf!
Waar we ook zeker in zijn gegroeid, is in durf tonen.
Dit wordt echt op reis op de proef gesteld. We hebben onszelf uitgedaagd. In ander eten (zelfs haai geprobeerd), extreme sports en heftige boot- of busreisjes. Ik heb boven wc's gehangen die zou je
in Nederland geen wc noemen. Mijn 'ik heb smetvrees gehalte' is heel erg gedaald, en ik durf bijna alles. We hebben in bussen gezeten die werkelijk over het randje hingen! Met een afgrond onder je
waar je misselijk van wordt. Zitten we normaal nou niet echt om te springen hoor, maar ach, het houd je wakker. We hebben heftige dingen gedaan en overleefd, geleerd over de cultuur maar ook over
ons zelf.
Dan hadden we ook nog iets te veel durf....
In het begin van de reis hadden we misschien iets te veel durf met het op straat eten.... Tsja, dat hebben we wel geleerd. Is het een drukke eetkar dan kan het goed zijn
maar ook net zo goed niet. Je weet het dus eigenlijk niet en het is altijd en gok. We hebben een paar hang dagen hier in 't dorp dus ach ja laten we het maar proberen. Tsja, dat moesten we soms
betalen met 4 of 5 dagen op de wc. In Guatamala en Bolivia was dit het ergst maar alle bacterien zijn dankzij meerdere kuurtjes weer verdwenen (hopen we). Kortom, dehygienein diverse landen was
niet voor watjes.
3) Met weinig tevreden zijn
11 maanden leven vanuit een backpack. Pfff, das niet
veel hoor wat daar in zit! Ik heb maar liefst keuze uit 1 spijkerbroek, 1 vreselijk foute afritsbroek (die ik echt probeer te omzijlen!), 3 hempjes en 2 jurkjes .... Tsja dat word je wel eens zat.
Maar het maakt je heel bewust van wat je thuis hebt. Het comfort waarin wij leven dat je als gewoon beschouwd. We merken vooral dat je niet zo veel nodig bent om gelukkig te zijn.We hebben gezien
hoe mensen met heel weinig een prachtige keuken kunnen maken! Veel en luxe is niet altijd nodig, maar af en toe heel fijn.
4) En dan hebben we gelukkig altijd elkaar
Klinkt misschien als heel gezapig maar het is echt waar.
Ik heb alleen Arjen hier en wat moet ik zonder hem!? Thuis doen we ook graag onze eigen dingen maar hier is dat toch ff iets anders. Gaat Arjen mountainbiken, ga ik ook ( hoe vreslijk ik dat ook
vind). Want ja, stel hij fiets van de klif af wat moet ik dan in Ecuador.... dan ik ook maar van de klif! Dit niet letterlijk hoor maar gaat ff om het gevoel. We doen heus wel dingen alleen hier
maar toch heel anders. Is inderdaad soms ook ff wennen. Waar ik namelijk achter kom is dat Arjen eigenlijk altijd honger heeft en echt graag de touwtjes in handen houdt.
Dan nog een kleine annekdote uit onze 1e week in New
York om aan te geven hoe belangrijk we voor elkaar zijn en hoe we elkaar aanvullen :)
Ik moest zo nodig bij schemering een foto maken vanaf de
Rockafeller uitkijktoren. Arjen had daar geen zin in, en dus spraken we af op een hoek van de straat om een bepaalde tijd. Leuke foto´s gemaakt, beetje de weg kwijtgeraakt in mijn eentje in het
mega-flatgebouw met even groots onder-de-grond-deel. Ik werd daar dus al een beetje kriegel van. Toen kwam ik op de aangesproken tijd op de afgesproken plek en was Arjen daar niet, mijn rost in de
branding, mijn reddingsvest, de aardbei op mijn slagroom!!! Tsja, wat doet dit meisje dan na een heel aantal minuten: brullen en op de grond gaan zitten mokken. Pfff, Arjen had ons geld en ik had
geen idee waar ik heen moest want Arjen vindt kaartlezen leuk en ik vind dat wel makkelijk en loop gewoon achter hem aan en zie de meeste dingen door de camera. En dan zien de straten er toch
anders uit..... Gelukkig vond Arjen mij naar binnend drie minuten en waren we helemaal weer happy. Ik had mooie foto's en Arjen had fijn ergens een biertje gedronken.
Luitjes, heel stiekem zien we er wel weer naar uit om
naar Nederland te gaan. Maar we gaan proberen onze waardevolle ervaringen van deze kant van de wereld mee te nemen naar NL!
Tot snel,
Liefs Arjen en Karin
Reacties
Reacties
31 mrt. 2011, 09:05
Wat leuk deze beschrijving! Ik ben zelf ook heel benieuwd of jullie veranderd zijn na deze reis, of nog steeds zo, of misschien nog wel meer, down to earth als altijd! Ik ben wel blij dat jullie terug komen hoor! Kom maar op met nog meer mooie verhalen en mooie foto's! Tot snel!
Veel plezier nog!!
xxxSharon
31 mrt. 2011, 10:48
Haha, hilarisch verhaal! En heel herkenbaar, leuk! Met name dat Arjen altijd honger heeft, haha, het blijft toch ook wel een echte Mittendorff!!
31 mrt. 2011, 12:14
Karin, superdank voor je mooie verhaal over al die tijd dat jullie op pad waren. 15 landen.......
dat had ik niet kunnen denken.
Fijn en ontroerend om alles te lezen. We denken nu elke dag aan jullie en aan het weerzien.!!!! Alle goeds voor de laatste week.
Lieve groet, Truus
31 mrt. 2011, 18:36
Mooi en lief geschreven. Hij lijkt op zijn vader, die plundert ook altijd de koelkast.
> dat wordt wel weer even wennen aan het strakke westerse tijdsbeeld. Maar alles sal reg kom.
Jullie komen met zoveel "bagage" terug, dat neemt niemand jullie meer af.
Tot gauw
René
02 apr. 2011, 22:01
Ook nu weer supermooie verhalen,verrijkt met schitterende foto's waar je een levenlang aan terug kan denken.
Wie verre reizen maakt kan veel verhalen!
Tot spoedig.
03 apr. 2011, 00:00
Hou dit vast popjes... zijn we niet de enigen die alt te laat zijn...;-). Zin om jullie snel terug te zien!!! Alvast een dikke syberkusssss....
groetjes van ons 4!!!
04 apr. 2011, 14:18
Geweldige blog!!!!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!